μισοσύντυχος

μισοσύντυχος, -ον (Α)

το ουδ. ως ουσ. τὸ μισοσύντυχον

α) απέχθεια προς τις συνεντεύξεις, προς τις συναναστροφές ή προς τις συνομιλίες

β) μίσος κατά τής επιτυχίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μισῶ* + συντυχαίνω «συνομιλώ, κουβεντιάζω» (πρβλ. καλο-σύντυχος)].